โบราณวัตถุ

ชื่อ
พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร หรือพระโพธิสัตว์เมตไตรยะ
ขนาด
สูง = 152 ซม.
ฐานกว้าง = 48 ซม.ฐานยาว = 48 ซม.
ลักษณะ/การใช้ประโยชน์
พ.ศ.2526 ได้สำรวจพบชิ้นส่วนท่อนล่างของรูปเคารพ ซึ่งสันนิษฐานว่าเป็นท่อนล่างของเทวรูปพระวิษณุ โดยกำหนดอายุในราวพุทธศตวรรษที่ 14-15 ทำให้ตีความกันว่าโบราณสถานแห่งนี้เป็นเทวสถานเนื่องในไวษณพนิกาย ซึ่งเป็นนิกายหนึ่งในศาสนาฮินดู นับถือพระวิษณุหรือพระนารายณ์ว่าเป็นใหญ่กว่าเทพใด ๆ ในกลุ่มตรีมูรติอันประกอบไปด้วย พระพรหม พระวิษณุ พระศิวะ

ต่อมาในปี 2545 ได้มีการขุดค้นพบชิ้นส่วนพระเศียร และส่วนองค์ของรูปเคารพ เมื่อนำทั้งส่วนมาประกอบกัน พบว่าลักษณะทางประติมานวิทยาของรูปเคารพนี้ ไม่ใช่รูปพระวิษณุตามความเชื่อเดิม เพราะพระวิษณุต้องมี 4 กร และไม่ปรากฏการทำกรัณฑมงกุฎในพระวิษณุ ซึ่งตัวบ่งชี้สำคัญของรูปเคารพนี้อยู่ที่ชิ้นส่วนรูสามเหลี่ยมตรงกรัณฑมงกุฎที่สูญหายไป

โดยนักโบราณคดีจึงตั้งขอสันนิษฐานใหม่ว่า น่าจะเป็นพระโพธิสัตว์ของพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน อันได้แก่พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร หรือพระโพธิสัตว์เมตไตรยะ อายุระหว่างพุทธศตวรรษที่ 16-18 เพราะรูปเคารพมีลักษณะเชิงประติมากรรมที่ได้รับอิทธิพลจากอินเดียใต้ เช่น ปัลลวะ โจฬะตอนปลาย และวิชัยนคร รวมทั้งมีการปรับปรุงรูปเคารพจนมีลักษณะเป็นพื้นเมือง ซึ่งจากรูปเคารพทำให้บ่งชี้ว่าโบราณสถานตุมปังจึงควรเป็นพุทธสถาน ไม่ใช่เทวสถานตามข้อสันนิษฐานเดิม
ปัจจุบันรูปเคารพพระโพธิสัตว์จัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาตินครศรีธรรมราช
พื้นที่ขุดพบ
-
อายุ
-
แหล่งผลิต
-

<<< กลับ